رزمی(حامدرحیمی پنجکی)

رشته های مطرح رزمی جهان

سبکها و رشته های زیادی از رزمی وجود دارند که در جهان مطرح هستند

مهمترین و پر طرفدارترین رشته های رزمی  که امروزه در دنیا فعالیت دارند عبارتند از :

کاراته – کونگ فو – تکواند – بوکس – کیک بوکسینگ

 KICKBOXING   TAEKWONDO   BOX   KARATE   KUNGFUTOA

علاقمندان زیادی در دنیا در این رشته ها فعالیت میکنند و رویدادهای آن را دنبال میکنند .

حرکات تکنیک ها و ضربات و برخی دفاع ها در این رشته ها تا حدودی مشترک هستند و فقط اسامی و روش های اجرا متفاوت است . معمولا افرادی که در یکی از این پنج رشته فعالیت میکنند میتوانند در تمامی رشته های رزمی موفق باشند.

تاریخچه ورزش رزمی

هنر و ورزش رزمی تاریخ مفصلی دارد که ما  در اینجا بسیار مختصر  به آن اشاره خواهیم کرد. هنر رزمی در حدود  ۴۰۰۰ سـال قبل ، توسط حکومت امپراطوری  چین بـه نـام دودمن شیا برای نبردهای تن به تن پایه ریزی شد.

پیدایش هنر رزمی  را  به ۵۴۰۰  سال پیش دوران مصر باستان نیز نسبت میدهند.  بـه استناد  تصویر به جامانده دو انسان بر روی دیوار که با هم مبارزه میکنند .

تعریف ورزش رزمی

حرکات و تکنیک ها و فنونی که با استفاده از دست و پا برای مبارزه و درگیری و دفاع از خود انجام میشود تعریف ساده ای از هنرهای رزمی است

برخی رزمی را مبارز ه و درگیری تن به تن می دانند . عده ای نیز آن را درگیری  با استفاده از دست و پا و استفاده از ادوات و آلات سرد مانند شمشیر و نانچکو ، چوب  و …  میدانند .

عده ای نیز ورزش رزمی را هنر و صرفا جهت ساخت ذهن و تفریح و سرگرمی میدانند و …

در یک جمع بندی میتوان هنرهای رزمی را این چنین معرفی کرد :

هنر رزمی عبارت است از حرکات و تکنیکها و ضرباتی که با استفاده از دست و پا و بدن انجام میشود جهت مبارزه و درگیری و دفاع ، و یا اجرای حرکات نمایشی .

تاثیراتی که ورزش رزمی بر انسان میگذارد : اعتماد به نفس ، ساخت ذهن و روح ، داشتن جسم سالم ، اخلاق و نظم ، افتادگی و از خود گذشتگی و اهداف پاک میباشد.

هنرهای رزمی ، هر فردی در طول دوران زندگی خود همیشه به فکر بـوده است که بتواند رزمی کار خوبی باشد و یا از فنون آن آگاهی داشته باشد .

چه به این رشته علاقمند باشد یا نباشد. با توجـه بـه اینکه هنرهای رزمی نوعی آمادگی در برابر درگیریها و دفاع و حملات فیزیکی می باشد علاقه به این رشته رزمی معمولا از سنین  ۵ تا ۶۰ سالگی وجود دارد . معمولا  از هر صد نفر فعال درورزش رزمی حدود پنج نفر مسیر را ادامه داده و موفق می شوند.

ورزشهای رزمی با سایر رشته های ورزشی متفاوت است . تنها رشته ای است کـه استفاده از آن برای هر کسی لازم است . اگرچه ورزش های دیگری هم مانند: تیراندازی ، سوارکاری و شنا نیز هست که یادگیری آن برای هر شخصی لازم است ، اما این ورزشها نیاز به داشتن امکانات است.

ولی برای یادگیری رزمی نیاز به هیچ امکاناتی نیست، بدون آن نیز میتوان به یادگیری فنون آن مشغول شد. از سن کودکی تا سنین بالا ، بسته به وضعیت جسمانی میتوان این ورزش را شروع کرد و آموزش دید .

راجع به اثر ورزش بر میگرن، مستندات و مقالات ضدونقیضی وجود دارد. در برخی از آنها ورزش بعنوان محرک حملات میگرن یاد شده و در برخی دیگر ورزش از طرق مختلف باعث کاهش حملات شده بود. چیزی که از جمع بندی مطالب حاصل کردم، این بود که نباید صرفا واژه ورزش را به کار برد. چون اثر ورزش دقیقا به نوع تمرینات بدنی وابسته بود. در واقع می‌توان به اهمیت نوع فعالیت بدنی در بهبود و یا تشدید حملات میگرن پی برد.
تمرینات سبک و عموما هوازی، از مسیرهای زیر، باعث کاهش حملات میگرنی می گردد:

۱. تغییرات فیزیولوژی و روان‌شناختی
۲. کاهش اثر انقباض عروق مغز
۳. بهبود جریان خون در مغز
۴. افزایش سطح اندورفین
۵. افزایش سروتونین
۶. کاهش چربی و وزن
۷. آرام‌بخش و کاهنده استرس
۸. افزایش جذب اکسیژن و بهبود خواب

برخی از تمرینات ممنوعه:
۱. وزنه‌برداری
۲. دویدن های سریع
۳. فوتبال
۴. شنای سرعتی
۵. تنیس
۶. قایقرانی

برخی از تمرینات توصیه شده:
۱. دوچرخه ثابت
۲. پیاده‌روی
۳. ایروبیک
۴. یوگا
۵. دویدن آهسته
۶. شنای آهسته
۷. پیلاتس کم فشار

نکات لازم هنگام تمرین کردن که باید رعایت شود:
۱. شدت تمرین هوازی بیش از ۷۰ درصد نباشد.
۲. حین تمرین باید بتوانید یک جمله را کامل بدون قطع نفس ادا کنید.
۳. ورزش سه روز در هفته با شدت متوسط به پایین باشد.
۴. هر جلسه یک تا نهایتا ۱.۵ ساعت باشد.
۵. درصورت احساس سر درد، بلافاصله تمرین قطع گردد.
۶. گرم کردن و ریکاوری حتما انجام شود.
۷. زمان گرم کردن حداقل ۱۵ دقیقه باشد.
۸. نوشیدن منظم آب قبل، حین و بعد از تمرین.

بعضی  مربیانی را در باشگاه ها مشاهده میکنیم که شیوه تمرین دهی مناسبی را دارند، اما به لحاظ تئوریک فاقد برخی شاخص های تمرینی هستند، و با خود می گویم کاش علاوه بر آن، چند روزی هم در دوره های تئوری مربیگری و دوره های تخصصی تئوریک رشته مورد نظرشان شرکت می کردند، تا پشتوانه علمی را نیز چاشنی طراحی تمریناتشان نمایند.

*همچنین مربیانی را نیز دیده ایم که بعضا در کاد‌ر فنی تیم های ملی بوده اند، ولی افتخارشان این بوده که تاکنون یک مولتی ویتامین هم نخورده اند. آنها تنها راهی که برای طراحی و تغییر تمرینات میدانند، صرفا افزایش حجم و شدت تمرین هست، ولاغیر.شاید شما هم مربیانی را دیده اید که بدون علم و صرفا به پشتوانه تعداد فالور بالا، خود را حتی مجاز به طراحی برنامه غذایی هم می دانند.

*در مقابل این مربیان در دانشگاه های سراسری و آزاد، اساتیدی را مشاهده کرده ایم که سواد و تخصصشان فقط بر روی وایت برد میباشد. و ورزش را هم از دانشگاه و با قبولی در رشته تربیت بدنی شروع کرده اند، و گاها مثل رزومه های پژوهشی شان که مدیون کار مستمر “دانشجوهایشان” هستند و هیچ کمکی به دانشجو به جز دیتا فروشی برای پایان نامه نمی کنند، و برای “خودشان” رزومه عملی و ملی تدارک دیده اند. جالب است که ادعایشان نیز گوش عالم را کر می کند.
بعضی از این دکترها و کارشناسان، اگر به یک باشگاه و یا زمین تمرینی بروند ،حتی یکساعت هم نمی توانند درست تمرین بدهند و یا مجموعه ای را مدیریت کنند. در عوض استاد تئوری های علمی تربیت بدنی هستند.

عرصه علم، صحنه فخر، غرور و منم منم گویی نیست. اینجا همه باید یاد بگیریم و بس. (چه استاد، چه دانشجو)

 یک مربی کاربلد، باید علاوه بر یک پیشینه موفق عملی در حد تیم ملی و حداقل قهرمانی کشور، تحصیلات تربیت بدنی را هم جدی بگیرد تا بتواند به درستی و با مبانی علمی ، تمرین طراحی کند و یا باشگاهی را اداره نماید و یا حداقل با شرکت در دوره هایی که مدرسین آنان نه به لحاظ دوستی و ارتباط با برگزار کننده، که به دلیل علم و تخصصشان انتخاب شداند، توانایی تئوریک و علمی خود را افزایش دهد.

تنفس از راه بینی می تواند مزایای مختلفی داشته باشد.

۱. گرم شدن هوای وارد شده به ریه
۲. مرطوب شدن هوا
۳. تصفیه بخشی از آلودگی های تنفسی
۴. مبارزه با عفونت
۵. تنظیم بهتر دمای بدن
۶. جلوگیری از خشک شدن دهان

نتیجه گیری:
بهترین شیوه تنفس، خصوصا در هوای سرد، آلوده و خشک، استفاده از بینی برای انجام تنفس است. ولی اگر بر اثر شدت تمرین ناچار به تنفس از دهان شدید، نگران نباشید و سعی کنید به آهستگی عمل تنفس را به بینی خود منتقل نمایید.

شاید یکی از راه های مناسب در ورزش های نامبرده، انجام دم از بینی و بازدم از دهان باشد. ولی اگر بر اثر شدت تمرین و یا عدم عادت، از دهان تنفس کردید، آسمان به زمین نیامده، راحت باشید و ادامه بدید.

شاید برای شما هم این سوال پیش آمده است که هنگام تمرین از راه دهان تنفس کنیم یا بینی ؟ 

از زمان های قدیم، همواره مربیان تاکید بر تنفس از راه بینی داشته اند، ولی در واقع چقدر مهم است و اصلا تاثیری بر عملکرد ما داره یا خیر؟

واقعیت این است که حین تمرینات بدنی، تنفس از طریق بینی بنا به دلایل مختلفی بر تنفس از راه دهان ارجحیت دارد، ولی در این حد هم که اصرار به تنفس از راه بینی داشته باشیم و تنفس دهانی را ممنوع کنیم، خیر!

در رشته های ورزشی مانند شنا ، وزنه برداری ، کاراته (کاتا ) و… که تکلیف تنفس مشخص است، جایی برای بحث نیست. چون تکنیک تنفس بقدری در رشته های

مذکور مهم هست که جابجایی محل و نوع تنفس، کل عملکرد را کاهش می دهد و حتی مانع ادامه کار میشود.

اما در ورزش های همگانی، نظیر پیاده روی و دویدن های آهسته و مستمر، علاوه بر ریتم تنفس که باید با حرکت دست و پاها سینک باشد، راه و نوع تنفس در عملکرد ورزشکار می تواند موثر باشد و بهتر است از بینی تنفس انجام پذیرد.

شاید یکی از راه های مناسب در ورزش های نامبرده، انجام دم از بینی و بازدم از دهان باشد. اما اگر بر اثر شدت تمرین و یا عدم عادت، از دهان تنفس کردید، آسمان به زمین نیامده، هیچ اشکالی نخواهد داست ، پس راحت باشید و ادامه بدهید.

* استفاده از مدرها (که دوپینگ هم محسوب می شود)، سونا و ننوشیدن آب برای سروزن رسیدن غیر علمی است. این روش ها عمدتاً موجب از دست رفتن آب بدن و کاهش عملکرد و احتمال بروز کرامپ و کاهش قدرت تعریق و آسیب های گرمایی می شود. حتی اگر ورزشکاران آب از دست رفته را از طریق سرم های وریدی دریافت کنند، عملکرد از دست رفته اصلاح نخواهد شد. به علاوه، هر گونه تزریق در زمان مسابقات با قوانین مبارزه با دوپینگ مغایرت دارد.

* بهترین روش، تنظیم یک برنامه غذایی طولانی مدت زیر نظر کارشناسان تغذیه است.

*محدود کردن بیش از اندازه انرژی دریافتی از طریق غذا، ممکن است دختران ورزشکار را در معرض سه گانه زن ورزشکار قرار دهد.

* در صورت بالا بودن درصد چربی بدن، استفاده از مکمل های چربی سوز می تواند کمک کننده باشد. بدیهی است مکمل های مصرفی متناسب در زمان مسابقات و زمان اردوها متفاوت خواهد بود.

برای انجام موفقیت‌آمیز دیگر هیپنوتیزم باید هفت گام زیر به صورت متوالی و دقیق اجرا گردد:

روش‌های مختلفی برای انجام هیپنوتیزم وجود دارد. اولین کسی که در این زمینه مانیه تیزم کرد مسمر بود و طرف داران آن را مسمریسم می‌نامیدند. مسمر با تمرکز و توجه و مهم‌تر از همه انتظار در بیماران آن‌ها را در خلسه قرار می‌داد. بعد از او روانشناسان دیگر به این کار پرداختنند ولی کاری که مسمر می‌کرد هیپنوتیزم نبود

هنگام استفاده از واژهٔ مناسب خلسه دقت شود مطالب با موهومات اشتباه نشود. هرچند لفظ خلسه از لفظ trance که از بهت و ترس احتمالاً می‌آید بهتر باشد؛ و خلسهٔ عرفانی و احساس خروج روح از بدن احتمالاً از هیپنوز جدا نیست. (فرزان کمالی نیا) المان برای هیپنوز چند مرحله تصور می‌کند - وقتی فقط چشم‌ها را می‌بینیم حالت هیپنوئیدال است بعد وارد فازهای عمیقتر می‌شویم و یکی از فازهای عمیق هیپنوتیزم به نام سمنامبولیسم نام دارد (سمنامبول خدای خواب در یونان است) - از هیپنوز در age regration یعنی بازگشت به سنین عقب‌تر (پس روی سنی) و حتی چند صد سال قبل و پیشروی سنی استفاده می‌شود البته بازگشت چندصد سال به عقب لزوماً مؤید تناسخ نیست و این مسایل در حد تئوری است و دقیق نیست. استفاده از هیپنوز در اعتراف گرفتن از زندانی‌ها و دروغ سنجی معتبر نیست. هرچند گاهی نتایج مفید علم و گاهی نتایج نادرست می‌دهد. به‌طور کلی خیلی نمی‌توان به این مطالب اعتبار کرد.

روشهای مختلفی برای القای هیپنوز وجود دارد. روش تثبیت چشم - روش کیاسون- روشpmr یا شل کردن پیشروندهٔ عضلانی (میراث هیپنوز اریکسونی)- و… از هیپنوز برای کنترل درد و درمان چاقی و… استفاده می‌شود البته هیپنوز مفید است ولی معجره نمی‌کند. کودکان ۸ تا ۱۲ سال بهتر هیپنوز می‌شود و در سنین بالای ۶۵ هپینوتزیم‌پذیری کم می‌شود. افراد از لحاظ هیپنوتیزم‌پذیری ۴ گروهند. ۷درصد که نباید هیپنوز شوند یا هیپنوز نمی‌شوند نظیر عقب ماندگان ذهنی- هفت درصد دیونیسین هستند و استعداد بالایی در هیپنوز دارند. ۲۰ درصدآپولونین بوده به سختی هیپنوز می‌شوند؛ و درصد بالایی ادیسین هستند یعنی در اواسط طیف hypnotismability قرار دارند.

همچنین هیپنوتیزم اریکسونی در متد دگرهیپنوتیزم و خودهیپنوتیزم قابل اجرا است. از فواید هیپنوتیزم می‌توان درمان بسیاری از ناراحتی‌های روانی را نام برد. به‌خصوص در هنگام خودهیپنوتیزم، که شخص می‌تواند به‌وسیلهٔ تلقین، تغییرات مثبتی را در کردار و روحیات خود پدیدآورد. البته خود هیپنوتیزم دارای خطراتی هم هست؛ به این صورت که اگر بدون آگاهی و اطلاعات کافی و با روش‌های نادرست انجام پذیرد، می‌تواند اثرات بسیار مخربی بر روی روان  انسان به دنبال داشته باشد.و بیوکینزیررا هم شامل می شود

همچنین هیپنوتیزم اریکسونی که در متد ان ال پی مورد استفاده قرار می‌گیرد نیز یکی از روش‌های القاء خلسه و درمان است. در سالهای اخیر استفاده از این نوع هیپنوتیزم در بین درمانگران رواج یافته‌است. در این روش عامل (درمانگر) با استفاده از پیام‌های دوپهلو و قصه درمانی در جهت منحرف کردن ذهن ناخودآگاه سوژه (درمانجو) عمل می‌کند. این نوع هیپنوتیزم در موج ذهنی آلفا (۴–۷ هرتز) اتفاق می‌افتد. از نظر میلتون اریکسون این نوع هیپنوتیزم همانند کامل کردن یک مکعب روبیک بوده و همکاری بین درمانگر و سوژه را طلب می‌کند. همچنین در مواردی مانند کمرنگ کردن خاطرات ناگوار، رفع فوبیا و وسواس کاربرد دارد

سه فاکتور مهم در هیپنوتیزم عبارتند از تمرکز فوق‌العاده فکر، انفکاک و تجزیه (جدا شدن ذهنی از محیط پیرامون)، تلقین (چرا که اساس هیپنوتیزم تلقین به نفس است).
می‌توان گفت هیپنوتیزم = تمرکز   اعتقاد