رزمی(حامدرحیمی پنجکی)

بعضی  مربیانی را در باشگاه ها مشاهده میکنیم که شیوه تمرین دهی مناسبی را دارند، اما به لحاظ تئوریک فاقد برخی شاخص های تمرینی هستند، و با خود می گویم کاش علاوه بر آن، چند روزی هم در دوره های تئوری مربیگری و دوره های تخصصی تئوریک رشته مورد نظرشان شرکت می کردند، تا پشتوانه علمی را نیز چاشنی طراحی تمریناتشان نمایند.

*همچنین مربیانی را نیز دیده ایم که بعضا در کاد‌ر فنی تیم های ملی بوده اند، ولی افتخارشان این بوده که تاکنون یک مولتی ویتامین هم نخورده اند. آنها تنها راهی که برای طراحی و تغییر تمرینات میدانند، صرفا افزایش حجم و شدت تمرین هست، ولاغیر.شاید شما هم مربیانی را دیده اید که بدون علم و صرفا به پشتوانه تعداد فالور بالا، خود را حتی مجاز به طراحی برنامه غذایی هم می دانند.

*در مقابل این مربیان در دانشگاه های سراسری و آزاد، اساتیدی را مشاهده کرده ایم که سواد و تخصصشان فقط بر روی وایت برد میباشد. و ورزش را هم از دانشگاه و با قبولی در رشته تربیت بدنی شروع کرده اند، و گاها مثل رزومه های پژوهشی شان که مدیون کار مستمر “دانشجوهایشان” هستند و هیچ کمکی به دانشجو به جز دیتا فروشی برای پایان نامه نمی کنند، و برای “خودشان” رزومه عملی و ملی تدارک دیده اند. جالب است که ادعایشان نیز گوش عالم را کر می کند.
بعضی از این دکترها و کارشناسان، اگر به یک باشگاه و یا زمین تمرینی بروند ،حتی یکساعت هم نمی توانند درست تمرین بدهند و یا مجموعه ای را مدیریت کنند. در عوض استاد تئوری های علمی تربیت بدنی هستند.

عرصه علم، صحنه فخر، غرور و منم منم گویی نیست. اینجا همه باید یاد بگیریم و بس. (چه استاد، چه دانشجو)

 یک مربی کاربلد، باید علاوه بر یک پیشینه موفق عملی در حد تیم ملی و حداقل قهرمانی کشور، تحصیلات تربیت بدنی را هم جدی بگیرد تا بتواند به درستی و با مبانی علمی ، تمرین طراحی کند و یا باشگاهی را اداره نماید و یا حداقل با شرکت در دوره هایی که مدرسین آنان نه به لحاظ دوستی و ارتباط با برگزار کننده، که به دلیل علم و تخصصشان انتخاب شداند، توانایی تئوریک و علمی خود را افزایش دهد.