رزمی(حامدرحیمی پنجکی)

با تکیه بر حرکاتهای ساده و عاری از خشونت و آکروباتیک و با تاکید بر کاربرد اصولی سیستم ذهنی جهت رهایی از درگیری و کنترل مهاجم بدون محدودیت سنی و جسمی با تلفیقی از شیوه های کلاسیک رزم سامورایی و مدرن دفاع شخصی جهان آموختن این شیوه سبب افزایش  توانای دفاعی  به خصوص در شرایط دشوار و بالاتر از آن اقزایش ضریب اعتماد به نقس و در عین حال افزایش و قار ومتانت به منظور پزهیز ا زهرگونه پرخاشگری و حفظ آرامش می گردد.

.

موفقعیت در این سبک نه به سن و شرایط جسمی مرتبط است ونه به جنسیت و میزان تحصیلات .

هنر ی است که همه می توانند فراگیرند و از این فراگیری لذت ببرند و البته در زمان لازم به شکل های مختلف از آموخته های خود استفاده کننند.

ورزش های رزمی چیست؟ ورزشهای رزمی شامل یک سری حرکات است که با روح وجسم سرو کار دارد .

که شامل دو قسمت نرم و سخت است.ورزشهای سخت عبارتند از: ورزش‎هایی که با جسم بیشتر سروکار دارند مانند:دای فو و... ورزش‎های نرم که با نیروی ذهن(ذن) بیشتر کار می کنند.او... ورزشهای رزمی نرمذن: این ورزش‎ها همه با ذن نسبت دارند، چه ورزش‎های نرم و چه ورزش‎های سخت. تا کنون صدها کتاب در مورد ذن نوشته شده است ولی تعداد اندک شماری از هنها به اهمیت ذن در هنرهای رزمی اشاره کردند. این در حالی است که هنرهای رزمی در ظریف‎ترین شکل خود بیش از رقابت جسمی بین دو حریف،یعنی وسیله‎ای برای تحمیل قدرت اراده فرد بر حریف یا وارد اوردن ضربه فیزیکی بر اوست.در واقع ذن برای استاد واقعی دای فو و دیگر هنرهای رزمی راهی برای دستیابی به ارامش روحی وروانی واستراحت مغزی وفکری و عمیق‎ترین نوع اعتماد به نفس است.عمیق ترین واساسی ترین هدف هنرهای رزمی این است که به مثابه ابزاری برای تعالی روحی ورشدعقلانی شخص به‎کار رود. نقش ذن در هنرهای رزمی تعریف ساده آن راغیر ممکن میسازد زیرا ذن فاقد هرگونه نظریه است ازاین رو ذن دانشی است درونی و ازدرون شخص سرچشمه می گیردو برای ان هیچ توضیح خاصی داده نشده است.ذن در هنرهای رزمی بر قدرت فکر و ارتقا سطح هوش فرد تاکید ندارد بلکه تاکید آن بر عمل شهودی است وهدف نهایی ذن آزاد سازی فرد از خشم پندارهای باطل و هیجان‎های عاطفی است. ورزشهای رزمی(سخت): به یک سری حرکات ونشستهای خاصی که در هر ورزش وجود دارد که بهعث امادگی بدن وتقویت نیروی درون که در ورزش‎های گوناگون به نیروی درون کی وچی وهی می گویند. این نیرو از نقطه‎ای به نام تان تین سرچشمه می گیرد و در تمام بدن پخش می شود.

 اوسای اویاما=کیوکوشین                           جیگارو کانو=جودو                               

 ایپ من=وینگ چون

جیگاروکانو ببنیانگذار سبک جودو وجوجیتسو

تاریخچهٔ جودو از زندگی مؤسس آن جدایی ناپذیر است. پایه‌گذار این هنر رزمی اصیل، استاد جیگورو کانو بنیان‌گذار سیستم مدرن تربیت بدنی مدارس و دانشگاه‌های ژاپن در اواخر قرن نوزدهم (دورهٔ مِیجی)، دانشمند فرهیخته و متخصص در چندین مکتب قدرتمند و پیشروی جوجوتسو از جمله کیتو-ریو و تِنجین شین یو-ریو بود. استاد کانو نخستین فرد آسیایی بود که به عضویت کمیتهٔ بین‌المللی المپیک درآمد. جیگورو کانو در یک خانوادهٔ قدیمی و ثروتمند، با سابقهٔ طولانی در تولید و فروش ساکه در ناحیهٔ میکاگه واقع در منطقهٔ هیگاشی نادا در شهر کوبه زاده شد. پدر استاد، جیروساکو مارِشیبا کانو، پسرخواندهٔ کاهن اعظم معبد (ایزدکدهٔ) شینتوییِ هیوشی بود که تجارت موروثی خانواده را انتخاب نکرد و در مقام یک روحانی ارشد شینتو زندگی اش را وقف امور مذهبی و آموزشی کرد. او باور عمیقی به ارزش تحصیل و نیروی تعلیم و تربیت داشت و از ابتدا پسر سوم خود، جیگورو را برای کسب علم و معرفت به دست اساتید بزرگی چون چوکوئون یاماموتو و شوستسو آکیتا سپرد. استاد در سن نه سالگی مادر خود، بانو ساداکو کانو را از دست داد و همان سال پدر، خانواده را به توکیو منتقل کرد. کانوی جوان در مدارس خصوصی ثبت نام کرد و از ابتدا معلم خصوصی زبان انگلیسی داشت. در سال ۱۸۷۴ برای پیشرفت در مهارتهای زبان انگلیسی و آلمانی به مدرسه‌ای تحت مدیریت اروپایی‌ها فرستاده شد. در آن زمان استاد کانو تنها ۱٫۴۷ متر قد و ۴۱ کیلو وزن داشت. روزی بایسی ناکای، یکی از دوستان خانواده که سابقاً عضو محافظین شوگون نیز بود، دربارهٔ جوجوتسو به عنوان بهترین شکل تمرین بدنی صحبت می‌کرد. پس از آن برخی از فنون جوجوتسو را برای کانوی جوان اجرا کرد و به او نشان داد که با هنر چیرگی بر نیروها و درک لطافت و ظرافت فنون قدیمی جوجوتسو چگونه یک فرد کوچک اندام نیز می‌تواند بر حریفی تنومند و بلندقد غلبه کند. با وجود مخالفت ناکای و حتی پدر مبنی بر خطرناک و از مُد افتاده بودن نبرد تن به تن سامورایی، کانو عزم کرد که هنر را بیاموزد.

این چنین بود که چشمۀ جودو از دل صخرۀ کهنسال جوجوتسو جوشید. استاد جیگورو کانو در سال ۱۹۳۸ هنگام بازگشت از سفر کاری خود به مصر با کشتی هیکاوا مارو، در اثر ابتلاء به ذات الریه درگذشت. او با تعریف دوبارۀ هنر رزمی از شیوه ای مخصوص برای جنگیدن و پیروز شدن به یک طریقت معنوی در زندگی و سلامتی جسم و روح برای عموم جامعه، میراثی ابدی برای نسلهای آینده بر جای گذاشت.

سال ۱۳۸۵  

استاد حامد رحیمی پنجکی 

زیر نظر استادبزرگ   بنیان گذار سبک کیک بوکسینگ کونگفوی ایران 

بزرگمرد  استاد محمود آذرسا پیوست .

تا به امروز در دهها مسابقات استانی کشوری و جهانی شرکت 

نموده  و  با تلاش فراوان  تا امروز  صددرصد  مسابقات  استاد 

حامدرحیمی پنجکی   مدال  طلا بوده و نفر اول در مسابقات 

بدون حتی یک باخت ..