رزمی(حامدرحیمی پنجکی)

عده ای از مردم بر این باورند که مهار درگیریهایی که با سلاح گرم پیش می‌آید مشکل تر از در گیریهایی است که با سلاحهای سردی همچون چاقو اتفاق می‌افتد . در حال که آمار نشان  میدهد بیشترین صدمات ناشی از در گیریها مانند جراحات سخت و یا حتی منجر به مرگ مربوط به درگیری ایست که در آن از سلاح سرد ( چاقو) استفاده شده است .

برای فهم بهتر این مطلب فرض کنید که شخصی در خیابان و کوچه های تاریک بوسیله اسلحه گرم از فاصله نزدیک به هر دلیلی تهدید شود ، در این حال تا زمانی که شخص تهدید کننده انگشت خود را بر ماشه اسلحه فشار نیاورد هیچ اتفاقی نمی افتد .

حال اگر شخصی تهدید شونده قصد مقاومت داشته باشد با استفاده از فنون دفاعی ، شانس گرفتن اسلحه و چرخاندن لوله آن به سمت دیگر را دارد که این شانس کم هم نیست .

اما اگر همین شخص  (مدافع) با اسلحه‌ی سردی مثل چاقو مواجه شود مساله کاملا فرق دارد و دفاع او بسیار سخت و دشوار خواهد بود . زیرا ممکن است شخص مهاجم به خاطر ترس از گیر افتادن و یا از روی حرفه‌ای گری قصد حمله با چاقو را داشته باشد که در این صورت مدافع حتی اگر بخواهد چاقو را از او بگیرد ممکن است دست و پا یا بدن خود را زخمی کند . امروزه بسیاری از سبکهای رزمی بخصوص سبکهای سلاح سرد بر این ادعا هستند که تکنیکهای دست خالی در برابر چاقوی آنها از بهترین و کاملترین و کاربردی ترین تکنیک‌هاست که اگر این ادعا بدون در نظر گرفتن خطرات احتمالی چاقو طرح شده باشد ادعایی بی اساس بیش نیست و هنرجویان تکنیکهای دفاع سلاحهای سرد در همه مراحل آموزش باید بدانند که تسلط بی چون و چرا در دفاع از چاقو کاملا بی معناست و همواره احتمال خارج شدن کنترل درگیری از دست آنها وجود دارد ، کما اینکه بسیار اتفاق افتاده است حتی کسانی که مهارت در دفاع دست خالی در مقابل چاقو را داشته‌اند در زمان درگیری در خیابان آسیب دیده اند .

پس نکته اصلی این است که نه تنها دفاعی وجود ندارد که مهار چاقو در آن صد در صد تضمین شده باشد بلکه حتی در صورت داشتن مهارت کافی در دفاع دست خالی با چاقو شانس خلع سلاح کردن مهاجم فقط 10 یا نهایتا 20 درصد است که آن هم به هر حال امکان زخمی شدن دستان مدافع برای رفتن چاقو بسیار زیاد است پس اگر کمی عاقلانه فکر کنید نتیجه میگیریم که بهترین تکنیک دفاع با دست خالی در مقابل مهاجم مسلح به چاقو فرار کردن است . مگر آنکه مجبور شوید که در آن صورت باید ضمن استفاده از وسایلی مانند چوب یا سنگ یا تی‌شرت و لباستان از تکنیکهای خودتان استفاده کنید و به هر حال این احتمال را بدهید که ممکن است زخمی بشوید . با این احتمال حتما بهتر کار خواهید کرد .

به هر حال در دفاع دست خالی در مقابل چاقو پایان کار را باید به مرگ بگیرید که به تب راضی شوید!

هر جسمی می‌تواند تا حدّ معینی خم شدن را تحمل کنید و پس از آن خواهد شکست. اگر شما بتوانید قبل از این‌که جسم فرصت عکس‌العمل را داشته و بتواند به وضعیت قبل خود برگردد، آن را با سرعت به حدّ شکستن برسانید، موفق خواهید بود. درغیر این‌صورت صدمه خواهید دید. یک بوکسور اگر دستکش مخصوص بوکس را درآورد، دستان او تبدیل به سلاحی زخمی و آسیب‌پذیر می‌گردند. هیچ کسی ندیده است که یک بوکسور بتواند در شکستن اجسام موفق شود، مگر این‌که رزمی‌کار باشد. تفاوت یک رزمی‌کار و یک بوکسور در سرعت و تکنیک اجرای ضربه می‌باشد.

با کاستن از سطح مقطع تماس، نفوذ ضربه بیشتر شده و در مقابل، افزایش آن موجب پخش‌شدن نیرو و کاهش نفوذ می‌گردد. دقت نمائید که ضربات را با مناطق ضربه‌زننده مجاز اجرا نمائید. برای مثال در ضربات مشت باید فقط از بندهای دو انگشت وسط و اشاره استفاده کنید تا سایر قسمت‌ها آسیب نبینند.

ذن شکلی از بداگرایی مهایانه است که تاکید فراوانی بر تفکر لحظه به لحظه و ژرف نگری به ماهیت اشیا به وسیله تجربه مستقیم دارد. این مکتب معمولاً تعالیم خود را به صورت‌هایی تناقض‌آمیز و فرامنطقی بیان می‌دارد. ذن را میتوان اینطور شرح داد که یک مراقبه ( مدتیشن ) است که خیلی ساده بر چهار لایه ناظر وشاهد است . لایه نخست شاهد بودن بر محیط اطراف شامل صداها/ بوها/ نورها/واحساس سرما وگرماست ....لایه دوم ناظر بودن بر ذهن است ...به اینصورت که با افکار واندیشه ها ستیز نکنیم! از آنها نگریزیم ! آنهارا نام گذاری نکنیم( زشت / زیبا) ...از مشاهده افکارمان احساس گناه وخجالت نکنیم! ...افکارمان را انکار نکنیم .... لایه سوم جسم است که بر تک تک نقاط بدن و وانهادگی و ریلاکس بودن آنها ناظریم .... لایه چهارم تنفس است ....ریتم وآهنگ طبیعی تنفس را شاهد خواهیم بود .... این تمرینات به کمک یک فرد با تجربه به بصیرت ماکمک می کند .

 هنرهای رزمی کمابیش با مفاهیم ذن نسبت دارند، چه ورزش ‎های نرم و چه ورزش ‎های سخت. تا کنون صدها کتاب در مورد ذن نوشته شده است ولی تعداد کمتری از آنها به اهمیت ذن در هنرهای رزمی پرداخته‌اند. این در حالی است که هنرهای رزمی در ظریف ‎ ترین شکل خود بیش از رقابت جسمی بین دو حریف، یعنی وسیله‎ای برای تحمیل قدرت اراده فرد بر حریف یا وارد آوردن ضربه فیزیکی بر او می‌باشد.

در واقع ذن برای استاد واقعی کاراته، کونگ فو، آیکیدو، تای چی، و دیگر هنرهای رزمی راهی برای دستیابی به آرامش روحی و روانی و استراحت فکری و عمیق‎ ترین نوع اعتماد به نفس می‌تواند باشد. عمیق ترین و اساسی ترین هدف هنرهای رزمی این است که به مثابه ابزاری برای تعالی روحی و رشد عقلانی شخص به کار رود.

نقش ذن در هنرهای رزمی تعریف ساده آن را غیر ممکن می‌سازد زیرا ذن فاقد هرگونه نظریه جامد است، از این رو ذن دانشیست درونی و از درون شخص سرچشمه می‌گیرد و برای آن هیچ توضیح خاصی براحتی نمی‌توان در نظر گرفت. ذن در هنرهای رزمی بر قدرت فکر و ارتقا سطح هوش فرد تاکید ندارد بلکه تاکید آن بر عمل شهودی است و هدف نهایی ذن آزادسازی فرد از خشم پندارهای باطل و هیجان‎های عاطفی است.

برای بزرگتر شدن عکس روی آن کلیک کنید

کی گفنه نمیشه آدم توی سن بالا ورزش رزمی رو شروع کنه ؟!

به این پیرزن نگاه کنید به جای 180 داره 275 درجه میزنه !!!!

فقط باید تلاش و ممارست در تمرین باشه!

برای بزرگ شدن عکس روی آن کلیک کنید

( برای بزرگتر شدن عکس ، روی آن کلیک کنید )

آسیب های شایع ورزشی در ورزش های رزمی

استفاده از پوشش های محافظتی نقش موثری در کاهش میزان بروز صدمات ایفا میکند. این پوشش ها برای ساعد ، دست ها ، قفسه سینه ، گونه ها و پا در دسترس هستند...

چگونه می توان از میزان بروز آسیب در ورزش های رزمی کاست ؟

استفاده از پوشش های محافظتی نقش موثری در کاهش میزان بروز صدمات ایفا میکند. این پوشش ها برای ساعد ، دست ها ، قفسه سینه ، گونه ها و پا در دسترس هستند. حتی محافظ دهانی برای حفاظت از دندانها و پوششی برای محافظت از دندانها و پوششی برای محافظت از بیضه ها نیز وجود دارد.
▪ در این ورزش ها چه نوع آسیبهایی بیشتر مشاهده میشوند؟
به طور کلی آسیب های دست و صورت نه و اندامهها را می توان نام برد. در تمامی مطالعات انجام شده ، شایعترین آسیب ها به صورت خونمردگی ، پیچ خوردگی و کشیدگی بوده اند. آسیب های ارتو پدیک ناشی از ضربه های مستقیم ، تکرار زیاد حرکات و مانورهای بالستیک و چرخشی می باشند. موارد شدید آسیب مثل پارگی احشاء ، فلج و ضرببه مغزی هم مشاهده شده اند.
▪ شایعترین آسیب های ناحیه سرو گردن را شرح دهید.
ـ پارگی ها ، خونریزی از بینی ، هماتوم دور چشم از جمله این موارد هستند. خراشیدگی قرنیه در اثر برخورد ناخن انگشتان رخ می دهد. ضربه به مغز در اثر ضربات بلند و یا چرخشی ایجاد می شود. اگر ورزشکار ناک اوت شد . باید تشخیص آسیب ستون فقرات گردنی را مد نظر داشت .
▪ آیا استفاده از وسیله محافظتی سر تضمین کننده جلوگیری از آسیب ها ی فوق است ؟
ـ این پوشش ها جلوی بسیاری از صدمات به بافت نرم صورت ( یعنی پارگی ،بریدگی و آسیب به بافت نرم گوش و جمجمه ) را میگیرند. اما متاسفانه بر ععکس عقیده بسیاری از افراد ، برای جلوگیری از آسیب های مغزی مناسب نیستند.
▪ اثر ضربات وارد شده به مغز چیست؟
ـ بعضی شواهد نشان می دهند که آسیب های مکرر مغزی ، چه با بیهوشی و چه بدون آن ، سبب نوع خاصی از صدمات مغزی شده و سبب کاهش توانایی انجام فعالیت فرد می شود. اگر چه یک ضربه میتواند شدیدتر از دیگری باشد. اما هیچ ضربه ای جزیی و ناچیز تلقی نمی شود و در حقیقت اثر هر ضربه ای بر روی اثر ضربات قبلی اضافه خواهد شد. ضربات بسته به سر سبب اعمال فشار های پاره کننده ای برفیبرهای عصبی و نورونها می شود که در ضربات جانبی بسیار خطر ناک تر است . چون جانه به عنوان اهرم عمل می کند، ضربه به این ناحیه حداکثر نیرو را ایجاد خواهد کرد. پارگی عروق خونی درمغز سبب ایجاد خونریزی مغزی (Intracerebral hematoma) و یا بین مغز و پرده های پوشاننده آن(Subdural hematoma) خواهد شد.
استفاده از وسایل محافظتی دست و پا سبب کاهش شدت ضربه به مغز خواهد شد، اما احتمال پارگی فیبر های عصبی را افزایش خواهد داد.
▪ چه نوع آسیب هایی در اندامها رخ می دهند؟
ـ این آسیب ها متعدد هستند. پیچ خوردگی ، کشیدگی ، شکستگی ، تدر رفتگی و پاره شدن تاندون ها از جمله این صدمات می باشند . شایعترین آسیب ، ایجاد هماتوم در ساعد، ران ، پشت ساق و پا است.
▪ آیا ورزش های رزمی مثل کاراته و تکواندو سبب استنوآرتریت در استخوانهای دست می شوند؟
ـ درمطالعه ای که در انگلستان انجام شده ، مدرگی به نفع شروع زودرس استئوآرتریت و یا تنوسینوویت به دست نیامده است . اما تبه هر حال چهار حرکت ذیل توان بالقو ه ای برای ایجاد این گونه آسیبها را دارند: حرکت شنا روی مشت بسته ، مشت زدن مکرر به اجسام سخت ، بوکس و شکستن اجسام .
▪ نحوة آسیب دیدگی زانو در ورزش های رزمی چگونه است ؟
ـ چون در این ورزشها از حرکات بالستیک و چرخشی به وفور استفاده میشود. آسیب ها معمولا در اثرراست شدن بیش از حد زانو ، چرخش ، خم شدن و حرکات جانبی بیشاز حد ایجاد می شوند . آسیب در منیسک ها ، رباطها، تاندون کشکک و شکستگی های اپی فیز نیز شایعند . در رفتگی زانو بسیار نادربوده و اورژانسی جدی است.
▪ شایعترین نوع و محل آسیب در ورزش های رزمی کدام است؟
ـ هماتوم شایعترین نوع آسیب است که می تواند در هر عضوی ایجاد شود ، اما شایعترین محل آن عضله چهار سر رانی است . درد تشدید مانع ادامه فعالیت ورزشکار خواهد شد. یک عارضه دیررس آن، استخوانسازی درون بافت عضله در اثر التهاب میباشد (Myositis Ossificans)
▪ چه آسیب ها یی در مچ پا و پا رخ می دهند؟
ـ پیچ خوردگی مچ شکستگی ، آسیب به پشت پا ، انگشت دوم و پنجم هم شایع هستند و احتمال ایجاد استئوآرتریت در سالهای بعد را افزایش میدهند.
▪ چرا در ورزش های رزمی به ضربه های ناحیه اپی گاستر ( بالای شکم ) اهمیت داده میشود؟
ـ هدف از این گونه ضربات ، اثر گذاری بر روی شبکه خورشیدی است که گانگلیون سلیاک را احاطه کرده است . ضربه به این منطقه باعث اختلال تنفسی گذرا در حریف شده و لذا شخص برای ضربات بعدی آمادگی دفاعی لازم را ندارد ( برای حدود ۲۰ تا ۴۰ ثانیه ) و انی فرصت خوبی برای فرد حمله کننده است تا ضربات نهایی بعدی را وارد نماید.
▪ شایعترین اسیبهای ناحیه تنه را نام ببرید.
دنده ها ، شبکة خورشیدی ، پانکراس و بیضه ها درمعرض آسیب ناشی از ضربه واقع میشوند.
▪ آسیب هایی را نام ببرید که مانع ادامه مسابقه می گردند؟
ـ شکستگی ها
ـ ضربات مغازی که منجر به فراموشی ، اختلال درک زمان و مکان و خصوصصا از دست رفتن سطح هوشیاری شوند
ـ صدمات چشمی که سبب اختلال دید شوند مثل هماتوم ، پارگی و آسیب های دور کرة چشم
ـ صدمات خاصی که به بیضه ها وارد می شوند و هماتوم اسکروتوم ( کیسه بیضه) ایجاد می نمایند.
▪ آیا ورزشکاری که سابقه صرع دارد،می تواند به ورزش رزمی بپردازد؟
ـ به نظر می رسد برنامه تمرینات منظم ورزشی اثری مثبت روی کنترل تشنج خواهد گذاشت ، گزارشی از تشدید و یا آغاز حملات صرعی مکرر (Status epileptics) با ورزش وجود ندارد . تصمیم قطعی در مورد اجازه دادن به ورزشکار برای شرکت در تمرین و مسابقه بسیار سخت است و باید موارد زیر را در نظر داشت :
ـ به نظر نمی رسد وجود تشنج در طی تمرین یا مسابقه ورزشکار را درمعرض آسیب ججدی مغز و یا نخاع قرار دهد.
ـ ضربات منفرد یا مکرر به سر سبب غیر قابل کنترل شدن تشنج و یا ایجاد آن نمی شوند، اما بهتر است که به علت وجود خطرات بالقوه ، از ضربه زدن به سر خودداری شود.
▪ درصورت وجود چه نوع اختلالاتی ، ورزشکار مجاز به شرکت در مسابقه نخواهد بود؟
ـ کاردیت یا لتهاب قلبی ،فشار خون بالای کنترلنشده ، بیماریهای شدید مادر زادی قلب ، فقدان یک چشم یا اختلال عملکرد بینایی ، فقدان یک کلیه ، بزرگی کبد و طحال، صرع کنترل نشده ، نارسایی ریوعی ، عفونت های پوستی مثل زرد زخم ، گال و یا هر پس از جمله بیماریهایی هستند که ورزشکار درصورت ابتلا به آنها نباید درمسابقات شرکت نماید.
▪ چنانچه ضربه به ناحیه اپیگاستر باععث افت فشار خون و کاهش تعداد ضربان قلب و تنگی نفس در ورزشکار شود، اقدامات اولیه شامل چه مواردی می باشد؟
ـ اقدام درمانی باید در راستا ثابت نگاه داشتن فشار خون انجام گیرد. به همین جهت ورزشکار را به پشت خوابانده و پاهای وی را بالا می آوریم تا خون از اندام تحتانی به سمت قلب سرازیرشده و متعاقب آن با افزایش برون ده قلبی ، فشار خون بالا رود.
همچنین درصورت گرفتگی عضلات دیواره شکم ، ورزشکار باید زانو های خود را به سمت قفسه سینه در داخل شکم جمع کند تا درد و گرفتگی رفع شود. این عمل به بهبود نفس و برگشت به حالت عادی نیز کمک خواهد کرد.