دانلود کلیپ شماره یک تونی جا با کیفیت 3GP
دانلود کلیپ شماره یک تونی جا با کیفیت MP4
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
حجم این کلیپ ۶ مگابایت است که با فرمت wmv و کیفیت عالی آماده گردیده در روزهای آینده اگر درخواستی برای حجم کمتر این کلیپ بود با فرمت 3GP هم آپلود خواهم کرد .
لغات کلیدی : نینجوتسو - کلیپ نینجا - نانچیکو
عکسهای دکتر کیوان دهناد را که نماینده کشورمان در مسابقات جهانی کانو2008 بودند
( دکتر دهناد بارها برای کشور ما افتخار آفرینی کرده‌اند و نام و پرچم ایران را در کشورهای دیگر و مسابقات بین المللی به احتزار در آورده اند )
دکتر دهناد اولین نفر ایستاده از سمت راست
دکتر دهناد اولین نفر ایستاده در وسط
دو عکس جالب با موضوع ورزشهای رزمی
یک عکس اجرای فن قیچی گردن توسط یک پیرمرد رزمی کار
عکس دوم عکسی است از اسطوره ورزشهای رزمی ،بروسلی
(برای دیدن عکسها در اندازه بزرگ روی آنها کلیک کنید)
حدودآ ۳ سال پیش بود که تصمیم به یادگیری یک ورزش رزمی کردم. از دوستانم راجع به ورزش های مختلف پرس و جو کردم و مجله های مختلفی خواندم و طبق معمول به اینترنت هم نگاهی انداختم ولی متاسفانه حتی یک مطلب فارسی در رابطه با انتخاب ورزش رزمی پیدا نکردم وقتی توی گوگل به فارسی عبارت هایی مثل “راهنمای انتخاب ورزش رزمی” و… را جستجو کنید اکثرآ یا به مطالب می‌رسید که نگاهی یک طرفه به این بحث دراند و جنبه تبلیغاتی دارند یا با انواع و اقسام سی دی های آموزش دفاع شخصی و آموزش ورزش های رزمی دیگه…. حالا که هم تجربه ای در رابطه با ورزش های رزمی بدست آورده ام و هم فرصتی برای نوشتن تصمیم گرفتم این مقاله‌ی بی طرف را بنویسم بلکه به کسانی که تصمیم دارند یک ورزش رزمی را یاد بگیرند کمکی کرده باشم.
شما باید از خودتان چند سوال و جواب ساده بکنید و نسبت به جواب آنها یک رشته را انتخاب کنید ؛ این یکی از راه های بسیار خوب برای تصمیم گیری های درست و منطقیه
به چه علت تصمیم به یادگیری یک ورزش رزمی گرفته ام؟
اول ببینید هدفتان از یادگیری یک ورزش رزمی کدامیک از گزینه های زیره ؟
می‌خواهم تندرست و سلامت باشم : اگر صرفآ بخاطر سلامتی و اینکه ورزش کنید می‌خواهید فنون رزمی را بیاموزید انتخاب کاملآ غلطی کرده اید زیرا تمام ورزش های رزمی خطرناک هستند و ممکن است آسیب های جبران ناپذیری در حین یادگیری آنها ببینید. می‌توانید از ورزش های بسیار خوب دیگری مثل شنا ؛ تنیس ؛ یوگا ؛ فوتبال ؛ بسکتبال و… لذت ببرید.
می‌خواهم در مسابقات شرکت کنم : ممکن است شما از یک ورزش رزمی خاص مثل تکواندو خوشتان بیاید و بخواهید آن را یاد بگیرید و در مسابقاتش شرکت کنید و مقام کسب کنید ؛ یعنی تکواندو را به خاطر تکواندو دوست دارید و به آن مثل سایر ورزش ها نگاه می‌کنید. در چنین شرایطی باید ببینید که از کدام رشته بیشتر خوشتان می‌آید و همان را دنبال کنید فقط توجه کنید تحت نظر مربی های خوب و با رعایت نکات ایمنی این کار را انجام دهید.
می‌خواهم بتوانم از خودم دفاع کنم : اگر می‌خواهید با یاد گرفتن ورزش رزمی بتوانید از خودتان و دیگران دفاع کنید باید تصمیم دقیق و ظریفی بگیرید. شما می‌خواهید یاد بگیرید که کتک نخورید ! چون اگر کتک بخورید ممکنه خیلی چیزها از جمله سلامتی خودتان را از دست بدهید ؛ و نکته اصلی اینجاست که اکثر افراد در راه یادگیری کتک نخوردن و صدمه ندیدن به اندازه یک عمر کتک می‌خورند و صدمه می‌بینند. یعنی طرف ۵ سال یک ورزش رزمی رو کار میکنه ؛ ۳ روز در هفته حسابی کتک می‌خوره که اگر یک شب با کسی دعواش شد کتک نخوره ! خوب عاقلانه تر نیست که وقتی که در آن چند سال می‌خواهید بگذارید را به کارهای مهم تر اختصاص دهید و همان یک شب را کتک بخورید؟
پس باید رشته ای را انتخاب کنید که :
در آن خبری از کتک خوردن و صدمه دیدن نباشد : هر چند هیچ ورزش رزمی نیست که در آن به هیچ وجه خبری از کتک خوردن و صدمه دیدن نباشد چون کتک خوردن و کتک زدن بخشی از رزم است ولی رشته هایی که این درصد در آنها کم است زیادند.
اصول مبارزه آن منطقی باشد : در اکثر رشته ها هر کی سرعت ؛ قدرت و آمادگی جسمانی بالاتری داشته باشد برنده است و این دقیقآ چیزی است که شما نمی‌خواهید. مثلآ در بعضی از رشته ها یک سری حرکات غیر منطقی رو به شاگرد تحمیل میکنند مثلآ با دست خالی مستقیمآ جلوی یک ضربه با میله آهنی می‌ایستند؛ این ضربات و فنون به هیچ وجه در خیابان قابل استفاده نیست چون هر آدم عاقلی این رو میدونه که آهن از استخوان دست شما سخت تر است ؛ حتی اگر این حرکات در کوتاه مدت جواب بدهند در دراز مدت مایه آسیب و دردسر شما خواهند شد ؛ فکر می‌کنید در ۵۰ سالگی بتوانید استخوان دستتان را در مقابل میله آهنی قرار دهید؟ یا مثلآ رشته هایی که ضرباتی دارند که نیاز به گرم کردن بدن و یا فضای زیاد است ؛ تصور کنید ساعت ۲ شب از خواب بیدار می‌شوید و با دزد هایی که توی خونتون هستند درگیر می‌شوید آیا می‌توانید ضربات چرخشی پایی که در باشگاه به چه قشنگی اجرا می‌کردید را بزنید؟ یا می‌خواهید از آنها خواهش کنید یک ربع به شما وقت بدهند تا بدنتان را گرم کنید؟
فضای مبارزه آن محدود نباشد : این یعنی اگر مشت زن
خوبی در رینگ هستید به هیچ وجه دلیل نمی‌شود که در خیابان کتک نخورید ؛
قواعد مبارزه در رینگ و باشگاه با خیابان کاملآ متفاوت است شما در باشگاه
آماده مبارزه هستید ؛ بدنتان را گرم کرده اید ؛ می دانید حریفتان هم از
قواعد خاصی پیروی می‌کند مثلآ به سر شما ضربه نمی‌زند ؛ از وسایل ایمنی
استفاده می‌کنید و… این شرطی شدن نسبت به شرایطی خاص مثلآ ضربه نزدن به
نقاط حساس و… باعث میشود بعد از سالها تمرین در باشگاه در خیابان کاملآ
دست و پای خودتان را گم کنید و از یک فرد معمولی کتک بخورید ؛ و حس چنین
حالتی واقعآ ناراحت کننده است. بعد از چندین سال تمرین رزم و دعوا یک شبه
از یک فرد عادی کتک بخورید ؛ ناراحت کننده نیست؟
علت این موضوع فقط انتخاب غلط شماست ؛ اگر بخاطر سلامتی و کسب مقام رزمی
کار کرده اید که اصلآ نباید انتظار داشته باشید که کتک نخورید اگر هم برای
دفاع از خود کار کرده اید انتخاب غلطی کرده بودید که با دیدن شرایط متفاوت
و حرکات پیش بینی نشده طرف در خیابان دستپاچه شدید. در واقع شما اصلآ فنون
مبارزه خیابانی را تمرین نکرده بودید بلکه فقط ادای آن را در آورده بودید.
پس گول هیچ کدام از این سی دی ها ؛ کتاب ها و باشگاه هایی که ادعا میکنند دفاع شخصی و مبارزه خیابانی را ظرف یک ماه ؛ ۲۴ ساعت ؛ ۲۰ روز و… به شما یاد می‌دهند نخورید زیرا این کار به هیچ وجه عملی نیست !
فرض کنید شما الفبا و خواندن نوشتن نمی‌دانید ؛ من ادعا میکنم خواندن
یک کتاب ۵۰ صفحه ای را ظرف یک ماه به شما یاد بدهم ؛ ولی فقط همان کتاب !
در واقع به مرور زمان شما از شکل و شمایل حروف و بخاطر تکرار محتوای هر
صفحه آن کتاب را حفظ می‌شوید ولی به هیچ وجه خواندن یاد نگرفته اید ! اگر
کتاب را عوض کنند شما نمی‌توانید هیچ چیزی بخوانید.
این دقیقآ همان کاری است که این کتاب ها و سی دی ها انجام می‌دهند یعنی
شما در فضای خانه یا باشگاه در آرامش کامل با دوستتان انواع ضربه ها و
دفاع ها را تمرین می‌کنید و می‌بینید همه آنها به خوبی اجرا میشوند و فکر
می‌کنید که مبارزه را یاد
گرفته اید و دچار اعتماد به نفس کاذب می‌شوید ولی وقتی واقعآ یک شب در یک
کوچه تاریک با صدای خشن و برق چاقوی یک مزاحم روبرو می‌شوید حتی اسمتان را
هم فراموش می‌کنید چه برسد به فنون نوشته شده در یک کتاب !
ولی اگر راه مبارزه را به درستی فرابگیرید مبارزه به بخشی از غریزه بدن
شما تبدیل میشود و حتی اگر نصفه شب چشمتان را باز کنید و ببینید کسی
می‌خواهد شما را خفه کند می‌توانید از خودتان دفاع کنید.
ضرب المثل معروفی هم هست که می‌گوید : «ماهی ندهید ؛ ماهی گیری را یاد بدهید»
پس اگر واقعآ تصمیم گرفته اید فنون رزمی را بیاموزید پایه و اساس و راه درست آن را بیاموزید.
این محققان دریافتند که خطر تکان مغز در مردان هاکی باز نیز وجود دارد اما این خطر در زنان دو برابر مردان است.
این در حالی است که اکثر زنان تصور درستی از صدمه و تکان مغزی ندارند و فقط تصویری از یک بازیکن بعد از یک ضربه یا زمین خوردن شدید در حالیکه برای لحظاتی بی حرکت روی زمین افتاده است را در ذهن خود مجسم می کنند. اما باید گفت که صدمه و تکان مغزی حتی یک سرگیجه و احساس سبکی بعد از یک ضربه شدید را نیز شامل می شود.
در این قسمت فایلی را آماده کردم که در آن آموزش مصور نرمش برای قسمت کمر و پشت بدن را به طور جالب نمایش میدهد .
تقدیم به بازدیدکنندگان محترم سایت
برای دانلود روی فلش مقابل کلیک بفرمائید .
کاپوئرا یک ورزش برزیلی و شاخه ای از هنرهای رمی می باشد که بعنوان بازی و رقص در برزیل بوجود آمد و در نواحی باهیا ، پرنامبوکو ، ریودوژانیرو ، میناس گراس و سائوپائولو هم بازی می شود . این بازی در قرن شانزدهم میلادی در برزیل بوجود آمد که پیدایش آن به نوعی در نتیجه تجارت بردگان بود . کاپوئرا بعدها توسط افرادی از باهیا به آفریقا برده شد . شرکت کنندگان در این بازی ابتدا یک حلقه دایره ای تشکیل می دهند و به نوبت با ابزار مختلف بازی می کنند می خوانند و دو به دو در داخل محوطه دایره ای با هم مبارزه می کنند . مشخصه بارز این بازی انجام حرکات آکروباتیک حملات ساختگی و استفاده بسیار زیاد از سطح زمین برای انجام حرکات ، جست و خیز و دلگرمی می باشد . تکنیکهایی که کمتر بطور متناوب استفاده می شوند عبارتند از ضربات آرنج ، قیچی و پرتاب بدن
تاریخچه :
از قرن شانزدهم تا قرن نوزدهم ، کشور پرتغال با کشتی بردگان را از غرب آفریقا به آمریکای جنوبی می برد . برزیل یکی از مناطق مشتری بردگان آفریقایی بود که 42% از ساکنان آنرا پرندگان مهاجر تشکیل می دادند . در این کشور بردگانی از کشور آنگولا، کونگو و موزامبیک و شامل قبایل مختلف به فروش می رسیدند .
این آفریقا میان مهاجر مذهب و رسوم مختلف خود را وارد دنیای جدید کردند . یک تئوری وجود دارد که کاپوئرا زائیده یک نوع رقص آنگولایی می باشد که توسط خواستگاران زنان جوان انجام می شده است اما این تنها یکی از هزاران تئوری بحث برانگیز در این زمینه میباشد . بعضی هم معتقدند که بردگان بر روی بازی پیشین برزیل تاثیر گذارده و آنرا به شکل کاپوئرا درآورده اند .
پس از اینکه برده داری در سال 1888 منسوخ گردید (برده های آزاد شده اغلب در شهرهای اغلب در شهرهای کشور برزیل ساکن شدند . از آنجائی که از دادن کار به آنها جلوگیری می شده اغلب باندهای تبهکاری و جنایی را تشکیل دادند و به ورزش کاپوئرا ادامه دادند که در آن زمان لازم فعالیتهای ضد حکومتی و جنایی بود . در نتیجه در سال 1890 کاپوئرا در برزیل غیرقانونی شد و انجام دهندگان در صورت مشاهده به اشد مجازات می رسیدند ( تاندون پشتبای شرکت کنندگان در این بازی قطع می شد) .
پس از مدتها در سال 1942 آقای پاستینها اولین آکادمی رسمی برای آموزش شیوه سنتی این بازی را که بعنوان کاپوئرا آنگولا شناخته می شد . افتتاح نمود . تلاش او منجر به تبدیل کاپوئرا به یک ورزش جدیدتر ، مدرن تر و محلی در بین مردم گردید . این دوره بعنوان یک نقطه عطف در پیشرفت تدریس کاپوئرا شناخته می شود . در حال حاضر آکادمیهای آموزش کاپوئرا تقریباً در سرتاسر جهان وجود دارد .
موسیقی :
موسیقی جزء لاینفک کاپوئرا به شمار می رود . موسیقی نحوه حرکات و حالات بازی را که در یک محیط دایره ای انجام می شود ، تعیین می کند . موسیقی این بازی آمیزه ای از آلات مختلف و ترانه هاست . سازهای تمپو از نوع بسیار آرام (نوع بسیار آرام (نوع انگولائی) تا نوع بسیار تند (سائوبنتو) متفاوت است . بسیاری از ترانه ها در قالب سئوال و جواب خوانده می شوند به طوری که دیگران به عنوان خوانندگان ترانه در بازی شرکت می کنند . شرکت کنندگان در بازی در مورد موارد بسیاری ترانه می خوانند . بعضی از ترانه ها در مورد تاریخ می باشد و یا بعضی دیگر در خصوص داستانهای مخصوص این بازی است .
محوطه بازی :
« رودا » یک دایره تشکیل داده شده از مردم است که کاپوئرا در آن انجام می شود . شکل دایره ای آن در طول بازی حفظ می گردد تا تمرکز و انرژی بازیکنان و نوازندگان حفظ گردد . افرادی که این محیط دایره ای را تشکیل می دهند هنگامی که موسیقی بازی نواخته می شود تشویق می کنند و به همراه نوازندگان ترانه می خوانند .
حداقل قطر این محوطه دایره ای در حدود سه متر می باشد . هر چند که از این میزان هم
می تواند کوچکتر یا بزرگتر باشد . تا اندازه 10 متر هم افزایش می یابد . موسیقی آرام از سرعت بازی می کاهد اما حرکات بازی را پیچیده تر می کند به طوری که است حرکات روی دستها انجام می شود .
معمولاً در کاپوئرا هیچگونه برخوردی صورت نمی گیرد اما حرکات تهدیدآمیز در آن وجود دارد . در این بازی فقط مهارت افراد در چگونگی انجام مبارزه مهم می باشد .
ا
لبته کاپویراهمون رقص برزیلیه، نه کونگ فوی برزیلی. نوعی ورزش رزمیه که بیشتر حالت نمایشی داره نه مبارزه ای. رزمی کار دائما در حال حرکات تند، رقص پا، رقص دست و نشست و برخاست سریعه. بیشتر از ضربات پا استفاده میشه و رزمی کار خیلی وقتها دستش رو روی زمین میذاره و با حرکات پا حمله میکنه. برزیل این رقص رو از برده های آفرقایی که به اونجا آورده میشدند گرفته. قبلا به پاها چاقو می بستند و مبارزه مرگ آور بوده اما حالا بیشتر نمایشی انجام میشه و یه ترکیبیه از ورزشهای رزمی و ژیمناستیک. بعضی هم به این رشته کاپویرا میگویند.
اگه فیلم "محافظ فیلها" رو که اخیرا از تلویزیون پخش شد دیده باشید یکی از مبارزین به همین سبک می جنگید (جلوی مجسمه بودا وقتی زمین رو آب گرفته بود) و حرکات قشنگی رو میشد تو این سبک دید.البته در همین هفته کلیپ اون صحنه را همین جا برای دانلود میگذارم میکنم .
اطلاعات جامع درباره رشته کاپوئرا
[برای دیدن عکسها در ابعاد بزرگ بر روی آنها کلیک کنید]
(( برای دیدن عکسها در ابعاد بزرگ بر روی آنها کلیک کنید ))
دوجو : محل تمرین
محلی که آموزش ورزشهای رزمی در آن انجام میشود دوجو نام دارد که معنای آن ( محلی برای یادگیری راه ) است .
دوجوی سنتی با تشکهایی مفروش شده است که در ورزش رزمی (تاتامی نامیده میشود )
این تشکها معمولا به ابعاد 1*2 و به شکل مستطیل بوده و پر از کاه ساخته میشدند امروزه این تشکها اغلب از مواد مصنوعی ساخته میشوند در سبکهای رزمی بدون تاتامی از تشکهایی همچون تشکهای ژیمناستیک و یا تشکهای کشتی استفاده میشود .
در دوجو معمولا مکانهایی برای اهدافی همچون احترام در نظر گرفته میشود که با عکسهایی از مقامات عالیرتبه سبک رزمی ( به طورمثال موسس سبک رزمی یا استادان بزرگ این سبک ) و یا خطاطی هایی از شعارها و سخنهایی در مورد سبکهای رزمی تزئین شده است .
اندازه های دوجو در گوشه و کنار جهان متفاوت است . کوچکترین دوجو باید به اندازه کافی بزرگ باشد تا چندین زوج از افراد بتوانند آزادانه در میان یکدیگر در تمرینی آزاد و یارندوری حرکت نمایند .
برخی از دوجوها ممکن است به کوچکی 36 متر مربع یا کمتر باشند .
دوجوهای بزرگ میتوانند 100 ها تاتامی را در خود جای دهند .
در شرایط آموزش به صورت همزمان 100 نفر از شاگردان یا حتی بیشتر در دوجو تمرین میکنند .
علاوه بر محل تمرین اکثر دوجوها مکانهایی را برای تعویض لباس رزمی شاگردان و دستشویی و حمام ها و اتاق کار و محلهایی از این قبیل در نظر گرفته اند .
همچنین بسیاری از دوجو ها قسمتهایی را برای آموزشهای تکمیلی همچون بالا رفتن از طناب و بلند کردن وزنه پلایومتریک و ... در نظر گرفته اند .
دوجو باید بسیار تمیز نگه داری شود .
تاتامی و همچنین تمامی قسمتهای دوجو نیز معمولا به صورت منظم تمیز میشود از آنجایی که شاگردان با پاهای برهنه تمرین میکنند حفظ نظافت و پاکیزگی تمامی قسمتهای دوجو مهم است
دوجو تنها محلی برای رفتن و آموختن جنبه های تکنیکی ورزشهای رزمی نیست بلکه مکانی است برای آموختن حلم و متانت و راه و روش زندگانی .
محلی است که شاگردان در آن یاد میگیرند چگونه خود را کنترل و با دیگران با احترام و وقار رفتار کنند و چگونه به استادان و بزرگترها احترام بگذارند .
آنها یاد میگیرند از کسانی که پائین تر از خودشان هستند مراقبت کنند .به همین دلیل شاگردان سبکهای زرمی به هنگام ورود و خروج ازدوجو تعظیم مینمایند تا احترام خود را نه تنها به آن مکان بلکه به تعلیمات و یادگیریهایی که در آنجا انجام میشود و همچنین انجمن ورزش رزمی ابراز کنند .
دوجو مورد احترام و تکریم و تقدیس قرار میگیرد .
