رزمی(حامدرحیمی پنجکی)

نام سبک: بوکس

بوکس ورزشی است که در آن حملات و دفاع تنها با مشت صورت می گیرد. بوکسورها دستکش می پوشند و تعداد راندها از سه تا پانزده وقت سه دقیقه ای متغیر است. بین هر دو راند یک دقیقه استراحت وجود دارد و مسابقه در یک رینگ مربع که با چهار طناب محصور شده است برگزار می گردد. ریشه این ورزش به سال 1500 قبل از میلاد مسیح و در منطقه مدیترانه برمی گردد که بعدها و در اوایل قرن هجدهم میلادی در کشور انگلستان دوباره ظاهر گشت. البته تا آغاز قرن بیستم میلادی، استفاده از دستکش مجاز نبود و هیچ قانونی خاصی هم در آن وجود نداشت. در سال 1839، اولین قانون این رشته ورزشی تدوین گردید. در این قوانین (که در سال 1853 اصلاح گردیدند) تصویب شد که این ورزش در یک رینگ مربع شکل 24 فوتی که با طناب محصور شده باشد انجام گردد. تمامی این قوانین با الهام از اولین مقررات تدوین شده آن باقی ماند به جز آنکه بوکسور ناک دان شده مجبور بود با اختیار خود تسلیم شده و به روی زمین قرار بگیرد و ضربات لگد، هل دادن، ضربات سر و ضربات به قسمت های زیر کمربند حریف، ممنوع اعلام شدند. در سال 1867، قوانین Marquess به جامعه قهرمانی آمریکا موسوم به Johnl معرفی گردید. از بزرگترین فایترهای بوکس جایزه بزرگ لندن تا تغییر مقررات آن می توان به سولیوان اشاره کرد. اولین رقابتهای قهرمانی جهان، با پیروزی فردی به نام جیمز جی کوربت معروف به جیم جنتلمن همراه بود که توانست در سال 1892، سولیوان را شکست دهد. بعد از پایان جنگ جهانی دوم، این ورزش به سرعت در شرق آسیا و در دهه 1950 در سراسر آفریقا گسترده شد. در نیمه دوم قرن بیستم میلادی، این رقابتها تنها در رده سنگین وزن ها انجام می شد اما در سال 1904، ورزش بوکس سرانجام به المپیک هم راه یافت. در دهه 1920، اولین جرقه های پیشرفت و شهرت این ورزش در جهان زده شد و البته در این میان رقابت در رده های سنگین وزن معروفیت و محبوبیت بیشتری در بین علاقمندان داشت. در این زمان، فردی به نام (جک دمپسی) بت مردم محسوب می شد. در اوایل قرن نوزدهم و با گسترش بوکس آماتور، قانون ناک اوت یا همان شمارش ده ثانیه ای برای بوکسور به زمین افتاده و همچنین چند قانون دیگر تصویب و اصلاح گردید. در حال حاضر، در بوکس حرفه ای، بسیاری از فایترها امتیازهایبسیاری را از ناک اوت کردن حریفان خود میاندوزند.